آبی که حاصل از پساب های صنعتی می باشد همیشه حاوی مقادیری مواد اسیدی و قلیایی مضر هستند. پس هیچ گاه برای تهیه بتن از چنین آب هایی استفاده نکنید زیرا گیرایی بتن کاهش یافته و ممکن است تا حد زیادی از مقاومت بتن کاسته شود و در طی استفاده از بتن اختلالات زیادی به وجود آید. پس توجه داشته باشید همیشه PH آبی که برای ساخت بتن مورد استفاده قرار می دهید در حد ۶ تا ۸ باشد که در این صورت بهترین آب برای تهیه بتن همان آب آشامیدنی می باشد. البته توجه داشته باشید که با مزه کردن و یا دیدن رنگ آب نمی توان PH آب را تشخیص داد.
یکی از پرکاربردترین مصالحی که در ساختمان و دیگر پروژه های عمرانی به کار برده می شود بتن است. خوب است بدانید برای تولید انواع بتن از سیمان، آب و همچنین دانه های مختلف سنگ استفاده می شود به این صورت که هر نوع دانه سنگی با مایه سیمانی به طور کامل احاطه شده و یک توده حجیم خمیری شکلی به وجود می آید. پس چنانچه در مقادیر، نوع سنگ، مرغوبیت سیمان و از همه مهمتر PH آب تغییراتی وارد شود ماهیت بتن تغییر کرده و به طور حتم محصولی با مشخصات دیگری تولید خواهد شد.
کیفیت آب یا همان میزان اسیدی بودن یا بازی بودن آب در بتن آنچنان اهمیت دارد که باعث می شود تا اختلالاتی در بتن به وجود آمده و بر گیرایی بتن اثر مستقیمی گذاشته شود. بنابراین اگر آبی که برای بتن سازی استفاده می شود درصد قابل توجهی از یون های پتاسیم و یا یون های سدیم را همراه خود داشته باشد این امکان وجود دارد تا دانه های سنگی با یکدیگر واکنش قلیایی انجام داده و گیرایی بتن تا حد زیادی کاهش یابد پس برای بتن سازی به جز آب آشامیدنی هیچ آب دیگری مناسب نمی باشد. در حقیقت به عنوان یک اصل کلی باید گفت هر آبی که درجه اسیدیته یا همان PH آن بین ۶_۸ باشد و هیچ طعم شوری یا ترشی نداشته باشد می تواند بهترین آب برای بتن سازی باشد، توجه داشته باشید که تیره بودن رنگ آب و یا بوی بد آب لزوما نمی تواند اسیدی بودن و یا بازی بودن آب را نشان بدهد.
تاثیراتی که اسیدها می توانند بر روی گیرایی بتن داشته باشند تبدیل قسمت هایی از بتن و یا حتی کل بتن به ترکیبات کلسیم می باشد. یعنی در ساختار بتن واکنش هایی شیمیایی رخ می دهد که باعث می شود تا هیدروکسید کلسیم به ماده دیگری با نام سیلیکات کلسیم هیدراته تبدیل شود و آلومینات کلسیم هیدراته طی این واکنش به نمک های کلسیم اسید تغییر ماهیت دهند.
در شرایطی که بتن در موقعیت های مرطوبی قرار بگیرد که حاوی CO۲ و یا SO۲ و یا بخارات اسیدی وجود داشته در هوا باشد بدون شک قسمتی از ساختار سیمان وجود در بتن تحلیل شده و به بیرون از بتن منتقل می شود که نهایتا قسمتی از بتن خالی شده و یک توده خمیری شکل را از خود بر جای می گذارد. البته این گونه پیشامدها بیشتر در نواحی صنعتی اتفاق می افتد که خسارات قابل توجهی را به بتن وارد می کند.